Betekenis van

Dijk: Kunstmatig opgeworpen aarden dam, die dient tot waterkering. Vorm en samenstelling worden bepaald door de plaatselijke omstandigheden. Bij zeedijken dient men te letten op belangrijkste windrichting en te verwachten golfoploop, waarbij de hoogte van belang is. Bij rivieren moeten dijken vaak lange perioden hoge rivierstanden keren, zodat ondoordringbaarheid veel belangrijker is. De eenvoudigste vorm van dijken is een trapezium-vormig dwarsprofiel. Bij de zeedijk wordt het buitenbeloop veelal tegen golfafslag verdedigd. De kruin wordt 2-4m breed, maar belangrijk breder indien zij tevens als rijweg dient. Het binnenbeloop van een zeedijk is evenals het buitenbeloop van een rivierdijk, meestal van een gewone grasmat voorzien. Als dijk-materiaal gebruikt men voornamelijk klei.¹

Constructie ter bescherming van land tegen overstroming. Een dijk ligt op het land, in tegenstelling tot een dam, die in het water wordt aangelegd. Onder het buitenbeloop (aan de waterkant) meestal een zware fundering, die aansluit op de dijkbodem (zate). Dwarsprofiel van het dijklichaam in trapeziumvorm. Bij zeedijken verloopt het buitenverloop vlakker en is voorzien van beschermende constructies tegen golfslag en stroming. Rivierdijken worden vaak tegen de stroming beschermd door korte basaltdammen (kribben) en bestaan veelal uit een dubbele dijk: de grote winter- of bandijk en een kleine zomerkade die bij hoge waterstand overschreden wordt, zodat het tussenliggende gebied (uiterwaard) wordt overstroomd. Dijkbreuk kan veroorzaakt worden door golfslag, drijfijs of wegspoeling bij overslag van golven. Dijkval kan ontstaan na een hoge waterstand gevolgd door een lage. Het nog met water verzadigde dijklichaam oefent dan een te hoge druk uit op de ondergrond, die in beweging komt. Om deze reden legt men achter de eerste dijk (slaper) wel een tweede (dromer). Een (nieuwe) dijk wordt gewoonlijk niet beplant, aangezien de wortels de bodem van de dijk poreus maken en in geval van het ontwortelen van bomen tijdens storm grote schade kan ontstaan. Dijken in Nederland hadden tot 1300 alleen een defensieve functie: het bestaande land moest beschermd worden. Later kwam er ook offensieve bedijking, waarbij land op zee werd gewonnen. Na de watersnoodramp van 1953 waren verbreding en verhoging van de dijken noodzakelijk.⁴

Kijk ook naar

Inlaagdijken, Ringdijk, Slaperdijk, dijk/dam

Meaning of

Dike:

Man made earthen dams that act as waterbarriers. The shape and construction of the dike is determined by its location. With sea dikes it is most important that it is high enough to allow for high-tides and wind action. The emphasis with river dikes is more on non-permeability, as they have to cope with long periods of high water levels. The most basic shape of a dike is trapeziod in cross section. On a sea dike the outer wall is usually fortified against wave action. The top of the dike will be about 2-4 m wide, but the important dikes are often wider because they are also used as roads. The inner wall is generally the same as the outer wall of a river dike, usually covered with grass. The filling material for the dike is generally clay.

See also

Inlaagdijken, Ringdijk, Slaperdijk, dijk/dam